Það sem börnin kenna okkur.....
Það er skemmtilegra að lita út fyrir línurnar...
Ef þú ætlar að lita á vegginn í stofunni,
þá er betra að gera það bak við sófann...
Það er ekki satt að Súpermann hafi alltaf
borðað grænmeti þegar hann var lítill...
Ef hundinum þínum líkar ekki við fólk,
þá ætti þér ekki að líka það heldur...
Jafnvel þó þú hafir dorgað á bryggjunni í 3 tíma
og ekki fengið neitt nema þara og sólbruna á nefið,
þá hefur þú það a.m.k. betra en ormurinn á hinum endanum...
Stundum þarftu að taka prófið
áður en þú lýkur við að læra...
Ef þig langar í kettling,
þá skaltu byrja á að biðja um hest...
Það er engin skynsamleg ástæða
fyrir því að föt þurfi að passa saman...
Ef hesturinn sem þú ert að teikna líkist meira hundi,
þá skaltu breyta honum í hund...
Taktu frá pláss í röðinni handa vinum þínum...
Bankaðu bara áfram og áfram og áfram
þar til einhver kemur til dyra...
Að búa um rúmið sitt er mikil tímasóun...
Búðu reglurnar til jafnóðum...
Það skiptir engu máli hver byrjaði...
Haltu fast í það sem þú vilt...
Spurðu "af hverju?" alveg þangað
til þú færð svar sem þú skilur...
Njótið hvors annars.
Sperrur.
Ja hérna hér.
Nú er það flott maður minn. Búin að fá magadansbakteríuna.
Og er það vel. Reyndar er ég undirlögð í harðsperrum eftir að hafa notað vöðva sem ekki hafa verið í notkun áður eða í það minnsta sjaldan.
Nú geng ég um æfandi áttur og shimi(eina útlenska orðið sem ég man)sveiflandi höndunum í allar áttir eins og ég sé að klappa ketti! svona mikið lærði ég nú.
Hvað ég ætla að gera við kunnáttuna?
Gösli minn horfði á mig með þjáningarsvip og spurði hvort hann þyrfti að horfa á þetta! á hverju kvöldi sem eftir er?
Hann þarf í það minnsta að vera heima til að fá að njóta þessara þokkafullu hreyfinga sem ég framkvæmi með sársauka svip á andlitinu því alstaðar eru harðsperrur að ergja mig. En ég stefni á sýningu áður en yfir líkur.
Ætli það verði ekki um svipað leiti og ég fer í fallhlífarstökk! Eða að ég geng Esjuna.
Koma dagar koma ráð. Mér leggst eitthvað til hér eins og alltaf.
Njótið hvors annars.
Á venjulegum degi.
Ég fékk flotta sendingu í gær sem heitir "kannski"
Kannski ætti ég bara að umgangast fólk sem fær mig til að brosa. Ætli þetta sé hægt?
Eða er það þáttur í þroska mínum að umgangast fólk sem fær mig ekki til að brosa? Kannski er mér ætlað að veita jafnmikið af brosum og ég fæ? Á móti kemur ef ég brosi ekki fæ ég sjaldnar bros. Það heyrist þegar ég svara í síma hvort ég brosi!
Bara brosa, gott fyrir tennurnar.
Eða þroskast ég ekki áfram? Stend ég í stað? Sá spyr sem ekki veit.
Frumburður minn kom við í gær ásamt fjölskyldu sinni, flott fólk það enda af mér komið og ég er afar stolt af því.
Svolítið mont hér á ferð en hvað með það er það ekki af hinu góða að vera stoltur af símum og horfa á þau vaxa og dafna með hverju árinu sem líður.
Stundum finnst mér morgnarnir megi vera lengri svona bara fyrir mig, morguninn er minn tími þá er ég best, skemmtilegust, fallegust og gáfuðust.
Þetta með fegurðina er nú afstætt, en í mínu tilviki kemur fegurðin innan frá, því það eru leyfar af gamalli æskufegurði í andliti mínu.
Njótið hvors annars.
